καταρκώ

καταρκῶ, -έω (Α)

1. είμαι πολύ επαρκής, είμαι πλήρως αρκετός («ἐμοὶ δὲ φῶς ἓν ἡλίου καταρκέσει», Ευρ.)

2. απρόσ. καταρκεῑ

είναι αρκετό, φτάνει («καταρκεῑ τοῡδε κεκλῆσθαι πατρός», Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ἀρκῶ «είμαι αρκετός»].